روش های بررسی ایمنی مبتنی بر رفتار

هاینریچ در سال 1931 به این باور رسید که انسان مهم ترین عامل بروز حادثه است و 88 درصد حوادث به علت اعمال ناایمن افراد روی می دهد . امروزه این عقیده با قالبی دیگر مورد توجه قرار گ رفته است . در روند جدید به جای بررسی منفرد رفتار فرد، ( رفتار او در زمینه یا بافتی که قرار دارد، بررسی می شود . این موضوع با عنوان ایمنی مبتنی بر رفتار behavioral –based safety ( یا ایمنی رفتاری شکل گرفته است و در آن، اعمال ناایمن ( تخلفات ) فرد از زوایای ایمنی، روانشناسی، جامعه شناسی، روابط کار و غیره بررسی می شود . با توجه به تعدد دیدگاه ها ، روش های اندازه گیری متفاوتی برای بررسی ایمنی مبتنی بر رفتار ارائه شده است . برخلاف آنچه که در تکنیک های ارزیابی ریسک و تکنیک های ارزیابی خطای انسانی وجود دارد، حوزة عملکر د روش های بررسی ایمنی مبتنی بر رفتار، در پاسخ گویی به ایمن سازی صنایع و چالش هایی که در این خصوص وجود دارد، به روشنی مشخص نشده است . بنابراین تعیین محدودة کارکرد هر یک از این روش ها، چهارچوب و ساختار اجرا، تصویب و نظارت چنین پژوهش هایی را هموار می سازد . در این مقاله سعی بر آن خواهد بود که روش های مختلف اندازه گیری ایمنی مبتنی بر رفتار در مقالات مختلف بررسی شود و کارکرد هریک از آنها در مقایسه با یکدیگر تبین گردد .