مقایسه تأثیر تمرین مقاومتی بر میزان گیرنده های استیل کولین نیکوتینی (nAChRs) در عضلات کند و تند موش نر ویستار

مقدمه: گیرنده های استیل کولین نیکوتینی (nAChR) پروتئین های سراسری غشایی و اعضای اصلی سرگروه کانال یونی دریچه لیگاندی هستند که عمل انتقال سیناپسی را در اتصالات عصبی- عضلانی (NMJ) تعدیل می کنند. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تأثیر تمرین مقاومتی بر میزان nAChR در عضله نعلی (کند انقباض) و درشت نئی قدامی (تند انقباض) موش های نر نژاد ویستار می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 14 موش نر ویستار (با میانگین وزن 15 ± 220 گرم) به طور تصادفی به 2 گروه کنترل (n=7) تمرین مقاومتی (n=7) تقسیم شدند و 12 هفته تمرین را طبق پروتکل اجرا کردند. حیوانات گروه تمرین مقاومتی در قفس فلزی با تور سیمی که 2 بطری آب در بالاترین ارتفاع ( 2 متری) آن قرار داده می شد، نگهداری شدند. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، حیوانات بیهوش شدند و عضله نعلی (کند انقباض) و درشت نئی قدامی (تند انقباض) آن ها جدا شد. برای سنجش nAChR از کیت الایزا استفاده شد. برای آنالیز داده ها آزمون t مستقل مورد استفاده قرار گرفت. تایج: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین میزان nAChR گروه های شاهد و تمرین مقاومتی، در هر دو عضله کند (p=0/001) و تند ( p=0/001) تفاوت معناداری وجود داشت. بنابراین، تمرین مقاومتی میزان nAChR را در هر دو عضله تند و کند افزایش می دهد. همچنین نتایج در گروه تمرین مقاومتی نشان داد که بین میزان nAChR عضلات کند و تند تفاوت معنادار وجود ندارد (p>0/05). نتیجه گیری: میزان nAChR با پروتکل تمرین مقاومتی در هر دو عضله تند و کند انقباض، افزایش یافت. به نظر می رسد که تمرین مقاومتی می تواند با تسریع عوامل نروتروفیکی (مانند CGRP ) که در ساخت و دسته بندی nAChR دخیل می باشند، نقش کلیدی در افزایش میزان nAChR داشته باشد.