تأثیر درمان شناختی رفتاری بر بهبودکیفیت خواب سالمندان

هدف پژوهش حاضربررسی اثربخشی درمان گروهی شناختی ـ رفتاری بربهبود کیفیت خواب درسالمندان می باشد دراین پژوهش نیمه ازمایشی ازطرح پیش ازمون ـ پس ازمون با گروه گواه استفاده شد ازمیان همه سالمندان دارای مشکل خواب عضو کانون بازنشستگی شهرکرمانشاه درسال 1393 تعداد 30نفر با استفاده ازروش نمونه گیری هدفمند انتخاب و بصورت تصادفی دردوگروه ازمایش 15نفر و گروه گواه 15نفر جایگزین شدند گروه ازمایش در8جلسه 90دقیقه ای درمان شناختی رفتاری بصورت گروهی شرکت کرد اما گروه گواه درمانی دریافت نکرد هردوگروه پیش و پس ازجلسه های درمانی به پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ بایسی 1989 پاسخ دادند داده ها با استفاده ازتحلیل کواریانس موردتجزیه و تحلیل قرارگرفتند تفاوت میانگین نمرات مولفه های کیفیت خواب درگروه ازمایش پس ازاجرای مداخله نشان داد که درمان شناختی ـ رفتاری منجر به بهبود معنادار کیفیت خواب درپنج مولفه آن شامل کیفیت ذهنی خواب P<0/001 تاخیر درخواب P<0/001 ومدت خواب P<0/001 کفایت خواب Pm0/001 و اختلال خواب P<0/001 شده است