ضرورت مدیریت بحران با رویکرد سیستمی

در عصر جدید و در هزاره سوم بحران ها واقعیتی جدایی ناپذیر از ماهیت درونی سازمان ها گردیده اند. بحران ها در واقع در اثر رخدادها و عوامل طبیعی و غیرطبیعی (به طورناگهانی) پدید می آید و سختی و خسارت را به یک مجموعه یا جامعه انسانی تحیل می کند. مدیریت بحران برای مواجهه با موقعیت های غافل گیر کننده و غیرمنتظره پیش از هر چیزی نیازمند تجربه،آمادگی،مهارت،سرعت عمل،هوشمندی و خلاقیت است. مدیریت بحران فرآیند برنامه ریزی و عملکرد می باشد. که با مشاهده سیستماتیک بحران ها و تجزیه و تحلیل آن ها در جستجوی یافتن ابزاری برای کاهش اثرات بحران است. دانشمندان بر این موضوع اتفاق نظر دارند که در هنگام بحران بیشترین فشار بر مدیران سازمان وارد می گردد. از این رو مدیران برای مواجهه مناسب با بحران نیازمند ایجاد آمادگی و پرورش قابلبت های خود می باشند. مدیریت بحران با توجه به نوع بحران ها(طبیعی-غیرطبیعی)و همچنین با عنایت به رویکرد سیستمی مدیریت بحران نیازمند انجام اقداماتی هستند که ضمن انجام آن اولا حتی المقدور خساراتی ناشی از بحران را به حداقل برسانند و ثانیا مانع وقوع اتفاقات ثانویه گردند.