آسیب شناسی تربیت از منظر اسلام

یکی از اهداف عمده و اساسی در زندگی انسان رسیدن به کمال و سعادت می باشد. پارسایی و رعایت بایدها و نبایدها نقش بسزایی دررسیدن انسان به این کمال دارد. هر انسان به حکم انسان بودن نیازمند به پرداختن به این بایدها ونبایدهاست. لازمه تحقیق این امر تربیت است که اینوظیفه خطیر را ابتدا خانواده و سپس مربیان در اجتماع بر عهده دارند. تربیت از نیازهای ضروری بشر میباشد، برای این که این مهم به درستیانجام گیرد باید به اصول و قواعد خاص پایبند بود. مهمترین و اصیلترین مبانی تربیتی را میتوان درقرآن جستجو کرد زیرا قرآن کلام خدا و برنامه زندگی انسانهاست که از طرف خالق، برای هدایت و رستگاری نازل شده است این کلام شریف حاوی مبانی واصول محکم و متقن تربیتی است البته در این فرآیند ممکن است چالب ها و موانعی فراهم آید که بررسی این موانع از مباحث مهم در حوزه تربیت می باشد. در این نوشتار نویسندهبدنبال آن است تا ضمن بررسی اجمالی در امر تربیت، با استناد به آیات قران کریم و احادیث و مطالعه مبانی نظری به بررسی آسیب های تربیتیاز سه جنبه : متربی، مربی و جامعه بپردازد. روش کارتوصیفی تحلیلی بوده و برای جمع آوری اطلاعات از کتب و مشالات و متون دینی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد که در – حوزه متربی: غرور و تکبر، حب دنیا، هوای نفس، گناه و در حوزه مربی: تضاد قول و فعل، عدم توجه به مربی، خشونت، ریاکاری، مریدپروری، عدم درک زمان، ناآشنایی با رش های تربیت و در حوزه جامعه: کم رنگی نشب خانواده، نبود جامعنگری، سوء استفاده از ابزار تربیت تهاجم فرهنگی باعث آسیب رسانی به امر تربیت و ناکامی در حصول نتایج آن میشود