بررسی جایگاه پوشش گیاهی در معماری قدیم و معاصرایران

اهمیت استفاده از عوامل طبیعی در معماری و شهرسازی امروز و نیاز به ایجاد پایداری اکولوژیک میان طبیعت و مصنوعات بشری حداکثر استفاده از عوامل محیطی و طبیعی در شهرسازی جزو ارکان پایداری دراین زمینه می باشد. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر عوامل خرد اقلیم بر آسایش محیطی و حرارتی در فضاهای شهری و ارتباط آن با ارتفاع ساختمان ها به عنوان پوشش گیاهی برخرد اقلیم پرداخته است.درکشور ایران اقلیمهای متفاوتی وجود دارد، بنابراین تنوع گیاهان آن نیز زیاد است. بکارگیری این گونه ها در فضای سبزمعماری تنوع گونه ها و اکوتیپ ها )از نظر رنگ، فرم، اندازه و سازگاری( را دو چندان می کند وضریب اطمینان موفقیت طرح و انعطاف طراحی بیشتر می شود. وجود گیاهان در فضای سبز نشانه ای از توانایی اقلیمی و احوال فرهنگی منطقه است. با توجه به اینکه برای رسیدن به استانداردهای بین المللی فضای سبز سرانه، به فضای سبزی با چند برابر سطح موجود نیازمندیم، فطرت انسانها گرایش ذاتی به طبیعت دارد.نیاز انسانها از ابتدای خلقت به گیاه و طبیعت نیاز زیستی و حیاتی بوده است.این یک نیازفیزیولوژیکی است.از این جهت که شامل یک نیروی فیزیکی شیمیایی در مغز است که تمامی تواناییها ی – عقلی و ادراکی فرد را سازمان داده و هدایت می کند.نیازها می توانند از لحاظ اضطراری بودن یا نبودن باهم متفاوت باشند.اگر نیازهای اولیه انسان ارضاء نشوند ممکن است که نیاز به پرخاشگری قویترین نیاز باشد . فضای سبز سرشار از رنگهای متنوع است فضای مربوط را از نظر روانی برای انبوه مردمی که در مراکز انسانی تجمع کرده اند قابل تحمل تر نماید . هنگامی که یک فرد به طبیعت روی می آورد و درختان سرسبز و گل های زیبا را می بیند و صدای آب و نغمه پرنده ها را می شنود لحظه های دلپذیری برای او ایجاد می گردد.