نورس سرابستان تحلیلی بر نگارگری های نسخه خطی مجموعه ادبی

در نگارگری و نقاشی ایرانی ظواهر طبیعی و مادی جایگاهی ندارند بلکه صور طبیعت در آن از عالم مثال که عالمی است بین عالم مادی و مجرد از ماده، نشأت گرفته است. نگارگر با استفاده از عناصر تصویری و رنگ های نمادین بیان صفات نوعی، سایه و روشن و پرهیز از شیایل نگاری، مفهوم فیزیکی زمان را تغییر داده و فرم را ازبعدزمان و مکان مادی خود رها می کند، به عنوان مثال در برخی از نگاره های ایرانی اگر خورشید هم در سمتی ازاثروجود داشته باشد اما سایه ای در عناصر صفحه نیی بینیم و این می تواند دلیلی بر عدم وجود مفهوم زمان در نقاشی ایرانی باشد. ازاین تناقض نباید در شگفت بود زیرا زمان و مکانی که به وسیله نگارگر ایرانی خلق شود ، زمان و مکانی مستقل وانتزاعی و دارای ویژگیهای خاص است. در نقاشی های این مجیوعه هم استفاده و تأکید زیاد بار مهندسی و ترکیببندی حقاب شده، استفاده از یک یونیفرم یا روحیه ابت در عناصر نگاره، تمایز شخصیتی بین یک یا دو نفر از فیگور های داخل نقاشی، استفاده از آلات موسیقی عصر خود، رقص و سماع، تنوع در ترکیب ها، همچنین استفاده از نقوش هندسی و اسلیمی بعنوان عنصر تزئینی در تمامی آ ثار، از جمله خصوصیات بارز آ ثار این نسخه خطی می باشد.