خاستگاه هنر رقصکردی و ارتباطآن با هنرمعماری

هنر در فرهنگهای دینی و سنتی و آیینی بستر مناسبی برای تجلی مضامین عرفانی، معنوی و روایی است لذا میتوان از طریق پژوهش در این قبیل آثار هنری علاوه بر کشف معانی نمادین به دریافت محتوای رمزی اشارهای آنها نیز نایل شد. بیاننمادین در رقصهای آیینی یکی از مهمترین شاخصههای هنری است که میتواند به مثابه مطالعاتی جامعه شناختی، دینی، عرفانی و اعتقادی و به طور کلی تحت عنوان مطالعات فرهنگی، خصوصیات زیبایی شناختی و محتوایی آثار هنری را مورد پژوهش قرار داد. رقصهای آیینی یکی از جذابترین حوزههایی است که علاوه بر جنبههای زیبا شناختی در فرمهای حرکتی دارای مفاهیم و معانی عرفانی دینی و روایی است که در توالی مکان و زمان تحقق پیدا میکند. آنچه اهمیت دارد شکلهای متنوع و زیبا شناختی بیان برای ظهور معناست. بنابراین با توجه به قدمت دیرینه رقصهای آیینی در کردستان و غنای فرهنگی این دیار، همچنین کمبود فضایی صرف جهتتحقیقات علمی، شناساندن آن به دیگر ملتها، و تلاش برای حفظ و نگهداری از این ثروت گرانبها، نیاز به مرکزی با عنوان رقصهای آیینی کردستان در این منطقه به وفور احساس میشود. نوشته حاضر در سه بخش اصلی ارائه شده است. نخست ویژگیهای رقص کردی که در 3 دسته تقسیم بندی شده و در گام بعدی انواع رقص کردی که مبانی هر کدام را به اختصار توضیح داده و در آخر اشتراکات و پیوندهای رقص و معماری و سازماندهی این طراحی را در مبانی نظری معماری به کار رفتهبررسی میشود. در این پژوهش با استفاده از روش تحقیق مورد پژوهی و استفاده از راهکارهای ترکیبی دادهها گردآوری شده از طریق مشاهده، بررسی منابع، مصاحبه با کارشناسان و کاربران به بیان راهکارها و پیشنهادات جهت معرفی آیین رقص کردستان برای طراحی مرکز رقص با این مشخصات ارائه شده است.