اصول طراحی پایدار در معماری سنتی ایران در اقلیم گرم و خشک نمونه موردی شهر یزد

امروزه با افزایش جمعیت و روبرو شدن انسان با مشکل کمبود انرژی های تجدیدناپذیر و تهدید حیات بشر، مبحث توسعه پایدار به عنوان راهکار در سطح بین المللی مطرح شده است که طبق آن حفظ محیط زیست و جلوگیری از آلوده کردن زمین، سازگاری با شرایط اقلیمی و طبیعی واستفاده از انرژی های تجدیدپذیر از مهمترین موارد در طراحی های روز می باشد در حالی که معماری سنتی ما که با توجه به محیط پیرامون خود شکل می گرفت و همساز با اقلیم سر بر می افراشت بیشتر اصول پایداری رعایت شده است معماری سنتی ایران، دارای ویژگی های منحصر به فردی است که با شناخت صحیح از مصالح و عناصر ساختمانی و بکارگیری درست آن با توجه به مسائل اقلیمی توانسته بود به طراحی پایدار دست یابد هدف از این مقاله درک دلایل استفاده از عوامل معماری پایدار در طراحی بناهای اقلیم گرم و خشک است این اقلیم، شرایط سخت آب و هوایی را به ساکنینش تحمیل می کند که فراهم کردن آسایش برای ساکنان آب الزامی است.