اترات فاکتورهای اقلیمی وزمین شناسی بر ایجاد رانش زمین از طریق آنالیز 400 مورد زمین لغزش در سطح استان چهارمحال و بختیاری

رانش زمین ( ناپایداری شیبها ) ، پدیده ای است که هر ساله خسارات مالی و جانی فراوانی را به استان وارد نموده است . رانش روستای چلو با 3 نفر کشته در سال 1371 و ابیکار با 55 نفر کشته در سال 1377 از حادثه خیزترین سوانح در طی سالهای اخیر بوده است . تخریب اراضی در منطقه چهارتخته ناغان و تخریب مراتع و جنگها و نیز ابنیه های احداثی در حاشیه جاده شهرکرد - ایذه و مسیر شهرکرد - مسجد سلیمان و تخریب بیش از 60 روستا در استان از جمله عوارض این معضل می باشد . با توجه به مطالعات صورت گرفته بر روی 400 مورد زمین لغزش در سطح استان بیش از پانزده میلیارد ریال خسارت مستقیم به اراضی کشاورزی ، پل ، جاده ، مراتع ، جنگلها و مناطق مسکونی وارد شده است . براساس تحقیق انجام شده عمده رانشهای ایجاد شده در استان در اثر تغییر کاربری اراضی بوده و تشکیلات زمین شناسی مناطق رانشی عمدتاً سازندهای پابده و کورپی مربوط به دوره ائوسن و کژدمی مربوط به کرتاسه و نهشته های کواترنر است . ارتعاشات ناشی از انفجار ، نهرهای مصنوعی آبیاری ، ترانشه های حاصل از جاده سازی ایجاد خطوط گاز ، نفت ، برق و مخابرات از جمله این عوامل می باشد . در این بین ترانشه های حاصل از جاده سازی بیشترین سهم را از نظر تعداد بخود اختصاص داده اند . به نحوی که بیش از %45 زمین لغزشهای استان در حاشیه جاده ها و در اثر ترانشه زنی کنار جاده است . از نظر شیب دامنه کلیه رانشهای ایجاد شده در شیبهای بالای 11 درجه اتفاق افتاده است . به دلیل عدم انجام کار تحقیقات دقیق ژئوتکنیک و هیدرلوژی در محل پروژه های اجرایی عمده این خسارات ایجاد گردیده است . خوشبختانه رانش زمین بر خلاف دیگر حوادث قابل پیش بینی است . در این طرح تحقیقاتی سعی شده است با استفاده از اطلاعات جمع آوری شده در خصوص مشخصات زمین لغزشهای استان تحت عنوان بانک اطلاعات زمین لغزش و آنالیز تک تک موارد جمع آوری شده ، رابطه مشخصی بین وضعیت سازندهای حساس زمین شناسی منطقه با وضعیت بارندگی محل رانش ، شیب توده لغزشی و جهت و بافت خاک منطقه ارائه گردد