بررسی تأثیر زیرساخت های فن آوری اطلاعات بر توسعه گردشگری (مطالعه موردی: استان مازندران)

امروزه گردشگری ، یکی از بزرگ ترین بخش های اقتصادی در بسیار از کشورها به شمار می رود. گردشگری برای ایران که وابستگی شدیدی به درآمدهای نفتی دارد می تواند به عنوان راهی برای رهایی از وابستگی به درآمدهای نفتی و خروج از اقتصاد تک محصولی باشد. امروزه توسعه ی گردشگری در تمامی عرصه ها، چه در سطح ملی و منطقه ای و چه در سطح بین المللی مورد توجه برنامه ریزان دولتی و شرکت های خصوصی قرار گرفته است. بسیاری از کشورها به صورت فزاینده ای به این حقیقت پی برده اند که برای بهبود وضعیت اقتصادی خود باید ابتکار عمل به خرج دهند و درصدد یافتن راه های تازه ای برآیند. گردشگری در جهان کنونی، صنعتی پاک و سومین پدیده اقتصادی پویا، پررونق و رو به توسعه است که پس از صنایع نفت و خودروسازی گوی سبقت را از دیگر صنایع جهانی ربوده اند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر زیرساخت های فن آوری اطلاعات بر توسعه گردشگر بانجام پذیرفته است. پژوهش از نوع کاربردی است و به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه کارشناسان و مدیران میراث فرهنگی و صنایع دستی و گردشگری استان مازندران می باشد. بدین منظور، از پرسشنامه استاندارد بسته به صورت پنج گزینه ای که دارای ابعاد هشت گانه شایستگی کارکنان، قابلیت تنظیم فناوری اطلاعات، سازگاری با فناوری اطلاعات، اتصال فناوری اطلاعاتف سرعت فناوری اطلاعات، بخش بندی فناوری اطلاعات، قابلیت و امکانات فناوری اطلاعات، نوین بودن فناوری اطلاعات بوده است استفاده شده است. حجم نمونه 224 نفر از کارشناسان است که با استفاده از نمونه گیری طبقه ای متناسب انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده، از آمار توصیفی (جدول فراوانی) و استنباطی (آزمون تی تک نمونه ای) استفاده شد که نتایج آزمون تی تک نمونه ای نشان می دهد که زیرساخت های فن آوری اطلاعات و ابعاد هشت گانه آن (شایستگی کارکنان، قابلیت تنظیم فناوری اطلاعات، سازگاری با فناوری اطلاعات، اتصال فناوری اطلاعات، سرعت فناوری اطلاعات، بخش بندی فناوری اطلاعات، قابلیت و امکانات فناوری اطلاعات، نوین بودن فناوری اطلاعات) بر توسعه گردشگری تأثیر دارد.