بررسی نگره های روانکاوی فروید و لاکان در نظریه فیلم

سینما و روانکاوی دستاوردهای بشر مدرن هستند که هردوبا آرزوها، امیال و ترس های بشر ارتباط دارند و باعرصه های ناپیدایی از وجود او سروکار دارند. روانکاوی برای نفوذ به ناخودآگاه انسان برای برطرف کردن تنش هایناشی از سرکوب های میل او پا به عرصه گذاشت و سینما برای بازنمایی میل انسان بر روی پرده شکوفا شد. گرچهسینما و روانکاوی تقریباً همزمان به علوم انسانی ورود کردند اما تا دهه 1970 و بازخوانی لاکان از آثار فروید باتوجه به آموزه های زبان شناسی و ساختارگرایی، روانکاوی حضور فعالی در عرصه نظریه فیلم نداشت. نظریه روانکاویابتدا به متن فیلمها راه یافت و به بررسی های درون متنی پرداخت، اما سپس به رابطه بیننده و فیلم و چگونگیتأثیر آن بر بیننده، ساختن سوژه توسط متن فیلم و ساختن متن فیلم توسط سوژه راه یافت. نگره هایی که بانظریه های در ارتباط با ایدئولوژی، فمینیسم و جامعه شناسی در ارتباطی تنگاتنگ قرار می گیرند.