ارزیابی توانمندی های ژئوتوریستی مکان های ژئومورفولوژیکی براساس روش رینارد (مطالعه موردی: شمال غرب تبریز)

ژئوتوریسم به معنای گردشگری جغرافیایی است که به طور ضمنی بر ویژگی های زمین شناسی و ژئومورفولوژیکی به عنوان بستر کلیهفعالیت های انسانی و خصیصه های جغرافیایی تاکید دارد. از این رو رسالت ژئوتوریسم در مقایسه با انواع دیگر توریسم پایدار، حفظکاراکترهای جغرافیایی یک مکان است. ژئوتوریسم علاوه بر معرفی توان های صحیح از یک مکان ژئومورفولوژیکی برای جذب گردشگر،سعی در افزایش دانش توریست دارد و همراهی افراد محلی در فرایند بازدید از مکان های ژئومورفولوژیکی نیز باعث می شود که توریستاز بازدید خود رضایت کامل داشته باشد. هدف ژئوتوریسم در پایداری کل منطقه و حفظ خصوصیات جغرافیایی مکانی که مورد بازدید قرارمی گیرد، متجلی می شود و منجر به تقویت و افزایش مکان های ژئومورفولوژیکی می شود که شامل محیط، میراث فرهنگی و رفاهساکنین آن شده موجبات توسعه پایدار منطقه نمونه گردشگری را فراهم می سازد. با این رویکرد هدف از تحقیق حاضر ارزیابی تعدادی ازژئوسایت های موجود در منطقه شمال غرب تبریز با استفاده از روش ارزش علمی و ارزش افزوده می باشد.مکان های ژئومورفولوژیکیمنطقه شامل گنبدهای نمکی شوردره، ایوند، منور، چشمه های نمکی سار، یخچال و آبشارهای نمکی منور در قالب مدل رینارد ارزیابی ورتبه بندی شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که ارزش علمی این مکان ها نسبت به ارزش افزوده و ارزش ترکیبی امتیازبالاتری را کسب نموده است و این مسئله نشانگر عدم سرمایه گذاری های جهت یافته در ایجاد زیرساخت ها و معرفی پدیده هایژئوتوریستی است.