مطالعه پیکرک های ایزدبانوان ایران دردوره نوسنگی (مطالعه موردی: تپه زاغه، چغابنوت، چغاسفید، سراب)

از اولین نمونه های هنر بشر در دوران پیش از تاریخی میتوان به ساخت پیکرک های مادینه اشاره نمود. ساخت این پیکرک ها با شروعدوره نوسنگی در مناطق گوناگون دنیا از جمله ایران نسبت به دوران قبلی بیشتر گردید. پیکرک های مادینه که از جنس سنگ و گلساخته می شدند دارای خصوصیات خاصی از جمله اغراق در نشان دادن اندام زایشی، عدم وجود سر در بیشتر نمونه های بدست آمده وغیره بودند. شکل ظاهری پیکرک های مادینه باعث شکلگیری اندیشه های گوناگون در بین پژوهشگران علوم مرتبت از جمله باستان-شناسان، جامعه شناسان، روانشناسان و پژوهشگران هنری شد. از مهمترین سایت های دوره نوسنگی ایران که در آنها پیکرک مادینه بهوفور یافت شده می توان به محوطه زاغه در دشت قزوین، تپه چغابنوت در دشت شوش، تپه چغاسفید در لرستان و تپه سراب کرمانشاهاشاره نمود. در این مقاله نویسندگان به طبقه بندی گونه های مختلف این پیکرک ها در این چهار محوطه کلیدی دوره نوسنگی می پردازند.