بررسی نقش دانش بومی در توسعهی پایدار روستایی

هر جامعه دارای منابع دانش با سابقهی دور است، که راهنمای فرایند توسعه آن جامعه میباشد. دانش بومی به عنوان بخشی از سرمایه و گنجینه ملی هر قوم، نقش بنیادین و بسزایی در دستیابی به شیوههای مناسب و سازگار با طبیعت، از راه بررسی و تلفیق علمی این نوع دانش کهن با روشها و علوم نوین دارد. استفاده از دانش بومی به عنوان یک روشجایگزین در ارتقاء توسعه در جوامع فقیر روستایی در بسیاری از نقاط جهان دیده میشود. خاصیت محلی بودن دانش بومی مبنایی برای پایهگذاری علمی، کارا و موفق در دستیابی به کشاورزی پایدار و توسعه پایدار روستایی تلقی میشود. بدون شناخت دانش مردم بومی، نقش و جایگاه آن و حفاظت دانش و حقوق مردم بومی توسعهی پایدار نمیتواند موفق شود. دراین مقاله که از نوع توصیفی و ابزار تحقیق بررسی مدارک و اسناد بوده، سعی شده است اهمیت و ویژگیهای دانش بومی و نقش آن در توسعهی پایدار بیان شود و راهحلی برای توسعه پایدار روستایی ارائه گردد. همچنین به این موضوع اشاره شده است که چرا استفاده از دانش بومی ضروری به نظر میرسد