بررسی مشکلات آبگیری طرح های پخش سیلاب و راهکارها و پیشنهادها

رسوبگذاری در آبگیرها از جمله مشکلاتی است که باعث کاهش راندمان آبگیری شده و همواره یکی از دغدغه های فکری مهندسین هیدرولیک بوده است. آبگیرها یکی از اجزاء مهم سیستم های پخش سیلاب می باشند که عدم کارآیی لازم آنها می تواند منجر به عدم کارآیی سیستم پخش سیلاب گردد . جریان ورودی به آبگیر پس از جدا شدن از کانال اصلی با جریانی شبیه هیدرولیک جریان در پیچ رودخانه ها به سمت آبگیر منتقل شده و متناسب با ظرفیت حمل رسوب جریان قسمتی از رسوبات را به سمت آ بگیر منتقل می کند . کمیت و کیفیت رسوبگذاری در آبگیرها اغلب تابع الگوی جریان محدودة ورودی به آبگیر، شرایط هندسی- هیدرولیکی مقطع ورودی، زاویه آبگیرو نوع آبگیر می باشد.یکی از مشکلاتی که بسیاری از آبگیرهای پخش سیلاب با آن روبرو هستند عدم آبگیری مناسب در مواق ع کم آبی است. علت این مشکل دو عامل رسوب گذاری در ورودی آبگیر و عریض بودن بسیاری از رودخانه ها و تغییرات مورفولوژیکی بستر در عرض مقطع و محل ورودی آبگیر می باشد . در هنگام کم آبی معمو ً لا مسیر جریان از ساحل مقابل آبگیر عبور کرده و در نتیجه راندمان آبگیری کاهش می یابد. نمونه هایی از آن در طرحهای پخش سیلاب سرچاهان در استان هرمزگان و چسکین در استان قزوین مشاهده می شود . کارشناسان با اتخاذ تدابیری از قبیل استفاده از آب بند، آب شکن و اقدامات مکانیکی سعی در کاهش مشکل داشته اند . در این مقاله ضمن بررسی اقدامات انجام شده ، مطالعات آزمایشگاهی کاربرد صفحات مستغرق نهر آبرسان سیستم پخش سیلاب نیز مورد مطالعه قرار می گیرد.