بررسی و ارزیابی اثرات مودهای بالاتردرتحلیل استاتیکی فزاینده غیرخطی مودال درقابهای خمشی بتن مسلح بلند مرتبه

درچند سال اخیر روش تحلیل استاتیکی غیر خطی در تعیین نیاز لرزه ای سازه و به طور خاص در مهندسی زلزله بر اساس عملکرد بسیار مورد توجه محققین قرار گرفته است. ازمعایب این روش این است که فرض می کنیم پاسخ سازه توسط مود اصلی آن کنترل میشود و اینکه شکل مود پس از ورود به ناحیه غیر خطی ثابت می ماند، اما این فرضیات تقریبی بوده و در برخی ساختمانها دارای دقت کم می باشد. در سالهای اخیر تلاشهایی در راستای رفع محدودیتها و اصلاح روشهای پوش اور صورت گرفته است که می توان به روش اصلاح شده تحلیل پوش اور مودال (MPA)اشاره کرد که از الگوی بار مودی در بارگذاری جانبی استفاده می کند. در این مقاله تاثیر سه مود اول تغییر شکل در قابهای خمشی بتنی بلند مرتبه با استفاده از تحلیل MPA برای پارامترهای جابجایی ماکزیمم و جابجایی نسبی طبقات بررسی می شود و نتایج آن با انالیز دینامیکی غیر خطی مقایسه میشود. نتایج حاصل ، تاثیر مثبت در نظر گرفتن مودهای بالاتر را نشان میدهند.