بررسی تاثیر توسعه فضایی بر شاخص های توسعه پایدار در شهر تهران

توسعه پایدار از جمله مفاهیمی است که در دهه اخیر موضوع بسیاری از مطالعات در حوزه های گوناگون قرار گرفته است. لزوم بکارگیری اهرم های اساسی توسعه پایدار در طراحی و تبیین خطی مشی راهبردی نهادهای تصمیم گیری در سطوح مختلف ،تجدید نظر ساختار شکنانه ای را در تعاریف معمول باعث گردیده است که این خود تبعات گوناگونی را به همراه داشته است. این امر بالاخص در تعاریف توسعه شهری نمود ویژه ای یافته است .به گونه ای که سرعت تغییرات در این حوزه به واسطه برخورداری از شاخصه های منحصر بفرد از شتاب بالایی بهره مند بوده است. شدت تاثیرات رویکرد فوق الذکر بحدی است که توفیق یا عدم توفیق در پیاده سازی مفاهیم توسعه پایدار در روند توسعه شهری به معیار غیر قابل انکاری در سنجش کیفیت یا قابلیت سکونت شهرها بدل گشته است. از این رهگذر شناخت دلایل توفیق تجارب موفق در کنار بررسی موانع پیش روبا رویکردی آسیب شناسانه از اهمیتی والا برخوردار می باشد . در پژوهش حاضر نقش توسعه فضایی بر عملکرد شاخصهای توسعه پایدار در شهر تهران مورد تحلیل قرار گرفته که نتایج حاصل نشان دهنده ارتباط مستقیم توسعه فضایی و ضعف در عملکرد مولفه های توسعه پایدار از جمله بروز آلودگی هوا، مشکلات کیفیت زندگی شهری در برخی مناطق شهر تهران شده است.