بررسی پاسخ های رویشی و فیزیولوژیک درختان زیتون در تغییر آبیاری از سطحی به قطره ای در فضای سبز

در مناطق گرم و خشک ایران همچون اصفهان به دلیل شرایط نامناسب اقلیمی باید نوع خاصی از گونه های گیاهی در طراحی فضای سبز این مناطق به کار گرفته شود. زیتون یکی از گیاهان مقاوم به خشکی است که به دلیل همیشه سبز بودن و مقاومت بالا به کم آبی طی چند سال اخیر مورد توجه قرار گرفته است. در این راستا پژوهشی جهت بررسی پاسخ های فیزیولوژیک درختان زیتون به مدیریت آبیاری در فضای سبز شهری در طی سال های 1٬392 - 1٬391 در سایت آزمایشی باغ زیتون واقع در کوی اساتید دانشگاه صنعتی اصفهان و به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی نامتعادل در سه تکرار و هر تکرار شامل سه درخت اجرا درآمد. دیوارهای آبیاری شامل شش روش توزیع و پخش آب با سیستم آبیاری قطره ای M1,M2,M3,M4,M5,M6 به همراه یک تیمار آبیاری سطحی M7 بود. حجم آب آبیاری در تمامی دیوارهای سنگر به یک اندازه بود. در طی این دوره شاخص هایی نظیر وزن در و خشک برگ، پرولین ، میزان رشد شاخه ها و میزان کلروفیل a،b در کل اندازه گیری گردید. بر اساس نتایج به دست آمده وزن تر و خشک برگ با تغییر سیستم آبیاری از سفید قطره ای کاهش یافت به طوری که بیشترین میزان وزن تر و خشک برگ در تیمار آبیاری قطره ای با دور آبیاری پنج روزهM2 رقم خورد و کمترین میزان وزن تر و خشک مربوط به تیمار آبیاری سطحی M7 بود که برای وزن تر برگ به ترتیب برابر با 6/10 و 4/12 و در وزن خشک برابر با 3/11 و 2 بود. میزان پرولین در تیمار آبیاری سطحی بیشتر از آبیاری قطره ای بود اما در مجموع سبب معنی دار شدن آن ها نگردید. همچنین رشد شاخه های سال جاری با تغییر سیستم از سطحی به قطره ای روند کاهشی نشان داد به صورتی که در دیدار M2 در این میزان رشد سال جاری شاخه ها که برابر با 2/04 توپ به دست آمد و در تیمار M7 کمترین میزان رشد شاخه ها که برابر با 0/82 بود حاصل شد. تأثیر تیمارهای متفاوت آبیاری و سایر شاخص های اندازه گیری شده نیز معنی دار نبود. در مجموع نتایج نشان داد که تعقیب آبیاری از سرتیپ قطره ای در درختان کهنسال زیتون در اکثر صفات اندازه گیری شده تأثیر مثبت داشت اگرچه تفاوت ها معنی دار نشد.