نقش اقلیم در شکلگیری پوشش حمامهای دوره صفوی

حمامها )گرمابهها( در معمارى ایران از قدمت چندین هزارساله برخوردار هستند، طبق مطالعهای که در تخت جمشیدصورت گرفته قدمت آنها به دوره هخامنشى میرسد، روند ساخت حمامها در دورهی اسلامى نیز ادامه پیداکرده و تا اواخردورهی قاجار و حتى در حال حاضر نیز ادامه دارد. دورهی اوج معمارى حمامها مربوط به دورهی صفویه است، در این دوره به سبب ایجاد حکومت مرکزی مقتدر و بهتبع آن امنیت پایدار، تکامل یافتن فناوریهای ساخت، توسعه شهرها و ازطرفی هنردوستی پادشاهان این دوره و رسمی شدن مذهب شیعه بهعنوان مذهب رسمی کشور، ازجمله مواردی هستند که در اوجگیری هنر معماری در دوره صفوی تأثیرگذار بودهاند. اماکن عمومی نیز بهویژه در این دوره و بهموازات این رشد، به اوج هنر و شکوفایی خود رسیدند. در این راستا حمامها نیز از این توسعه و پیشرفت بیبهره نماندهاند. ایران بهسبب گستردگی و تنوع آب و هوایی دارای ویژگیهای معماری گسترده و متنوعی است، حمامها نیز بسته به نوع اقلیم و ویژگیهای معماری از این گستردگی و تنوع استفاده کردهاند. این مقاله سعی بر آن است تا به معرفی و بازشناسی نقش اقلیم بر ویژگیهای کالبدی و تأثیر آن بر پوششهای حمامها در دوره صفوی بپردازد. بدین منظور گرمابههایی از این دوره و در چهار اقلیم: سرد و کوهستانی، معتدل و مرطوب، گرم و خشک و گرم و مرطوب، برگزیدهشده که به لحاظ ویژگیهای کالبدی و پوششی مورد تجزیهوتحلیل قرارگرفته میشود. روش تحقیق نیز با توجه به هدف ذکرشده از نوع کاربردی و ازنظر ماهیت و روش از نوع تحقیقات توصیفی، تحلیلی است