آب، احساس زیبای طبیعت در کالبدمصنوع

کاهش ارتباط شهرنشینان با طبیعت و محیط بیرونی خود، تغییر الگوهای زندگی و رفتاری مردم در ارتباط نامناسب با پیرامون خویش، از بین رفتن حس تعلق خاطر به محیط زندگی و به تبع آن مشکلات هویتی و نیزفقدان عرصه ای کارآمد برای خلق خاطره و انبساط خاطر در زندگی پر تنش شهری را باعث شده است. منظر شهر، در برگیرنده فضاهایی است به نسبت اجباری که مردم از آنها می گذرند و سیمای شهر همه چیزیاست که از شهر حس می شود و به دیده می آید. مطالعه شهرهای تاریخی ایران نشان می دهد شکل گیری و نظام دهی به آن ها، در جهت هماهنگی و تعادل بین محیط مصنوع، طبیعت و نیازهای انسان بوده وکوشش مردمان این مرز و بوم با بهره گیری از قوانین طبیعی و شناخت ویژگی های عناصر طبیعت از جمله آب نه تنها از جنبه های مادی حیات بخش بلکه از جنبه هایمعنوی نیز پاسخی مناسب به عواطف و احساسات روحی آنان بوده است. استفاده مفهومی ، شاعرانه و هنرمندانه آب، زینت بخش فضای شهری بوده و با حضور خود طراوت ، نشاط ، حرکتو زیبایی را می آفریند. با درک اهمیت خاصی که مقوله سیمای شهری در هویت بخشی، مطبوع سازی و روان بخشی فضایی در شاهرود زیبا دارد مقاله مذکور اندک تلاشی است دراحیای این شهر مصفا، با نگاهی به گذشته و چشم اندازی امیدوارانه به آینده.