عامل پوسیدگی خاکستری توت فرنگی توسط عوامل میکروبی Botrytis cinerea بررسی کنترل

پوسیدگی خاکستری با قارچ (BC) Botrytis cinerea از مهمترین بیماری های توت فرنگی در گلخانه، مزرعه و پس از برداشت می باشد و گل، برگ و میوه تحت تاثیر این بیمارگر قرار می گیرند. برای کنترل این بیماری از قارچ کش های شیمیایی مختلف بصورت هفتگی استفاده می شود که تا حدودی موفق بوده ولی استفاده نادرست از آفت کش های شیمیایی سبب ایجاد استرین های مقاوم بیمارگر شده است. اثر آنتاگونیستی قاچ های (Tr) Trichoderma و متابولیت های فرار و عصاره کشت آن (در غلظت 5 و 30%（، (Sp)sporidiobolus pararoseus، Rhodotorula glutinid(RG) ، Clonostachysrosea (CR) بر رشد قارچ (BC) در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه ای و فاکتورهای موثر بر خواص آنتاگونیستی آن ها بررسی شده است. اغلب گونه های Tr روی پرگنه های BC رشد نموده و بیش از %66 گونه ها بعنوان آنتاگونیست قوی ارزیابی شدند و %5. 43 گونه ها بطور کامل سختینه های BC را تجزیه کردند. در بررسی اثر متابولیت های فرار حداکثر میزان ممانعت از رشد میسلیومی BC توسط گونه های Tr، %55 در آزمایش تاثیر عصاره کشت، درصد ممانعت از رشد میسلیومی BC بیش از %71(غلظت %5 عصاره کشت) و %85 (غلظت %30 عصاره کشت) بود. استفاده از سوسپانسیون های مخمری SP (105 cell/ml یا 106) روی توت فرنگی باعث کاهش بروز بیماری از 96 تا %100 در تیمار کنترل به 39 تا %50 در تیمار با Sp گردید. همچنین ترکیبات فرار حاصل از کشت های Sp باعث جلوگیری از جوانه زدن کنیدی ها و رشد میسلیوم های BC شد و یکی از این ترکیبات (2- اتیل – 1 - هگزانول) از فعالیت ضد قارچی قابل توجهی برخوردار بود. در بررسی اثر آنتگونیستی RG مشاهده گردید که وجود کیتین در محیط کشت (%0.5) این اثر را بهبود می بخشد و در بررسی اثرCR مشاهده شد که 106 کنیدی در میلی لیتر این قارچ باعث جلوگیری از رشد BC گردید. CR نسبت به UV بسیار حساس است، به طوریکه دوز بالای UV بسیار حساس است، به طویکه دوز بالای UV حضور و اسپورسازی آن را به ترتیب 20 و %42 کاهش داد. در نتیجه رشد BC دو برابر افزایش یافت.