بیان همزمان چپرون آرتمین با فتوپروتئین اکورین در میزبان E. coli به منظور افزایش فرم محلولآن

با توجه به مزایای بسیاری که دارد یکی از سیستم های شناخته شده و متداول برای تولید پروتئین های نوترکیب می باشد. یکی از عمده ترین مشکلات بیان در E.coli ، تاخوردگی غلط و تولید تجمعات پروتئینی و عدم بیان آن ها بصورت محلول و فعال می باشد. برای حل این مشکل راهکارهایی از جمله بیان همزمان برخی چپرون ها با پروتئین مورد نظر و یا استفاده از میزبان هایی که سیستم بهینه چپرونی دارند، وجود دارد. اغلب چپرون های مولکولی دارای ساختارهای الگومری می باشند و به روشی کارآمد و تعاونی به حد واسط های تاخوردگی پروتئین متصل می گردند و موجب تسهیل تاخوردگی یا ممانعت از تجمع این مولکول ها می شوند. آرتمین یک پروتئین پایدار دمایی است که محدود به جنین های خفته دیاپوژی سیست آرتمیا (یک جنس از سخت پوستان آبزی) تحت شرایط استرسی است. بیان تنظیمی بالای این پروتئین و مقاومت حرارتی بالای آن، در ارتباط با مقاومت ویژه استرسی در این سخت پوست می باشد. طی بررسی ها و مطالعاتی که در دانشگاهمان به انجام رسید، آرتمین به عنوان یک چپرون مولکولی کارآمد معرفی شد که در مقایسه با سیار چپرون های مولکولی، واجد هیدروفوبیسیته سطحی و فعالیت چپرونی بسیار بالاتری است. در این تحقیق سعی بر این است که فعالیت محافظت کننده چپرونی آرتمین بر ممانعت از تشکیل تجمعات پروتئینی تحت شرایط in vitro و in vivo در میزبانی بیانی E.coli مورد بررسی قرار گرفته است و ژن کدکننده پروتئین اکورین به عنوان یک نمونه پروتئین نوترکیب مستعد تشکیل تجمعات پروتئینی در E.coli در نظر گرفته شده است. به منظور بیان همزمان ژن آرتمین با ژن گزارشگر اکورین یک سازه بیانی دوتایی (PET Duet-1) که شامل 2 جایگاه MCS است، طراحی شده است. تغییرات صورت گرفته بر میزان تشکیل تجمعات پروتئینی و فرم محلول و فعال اکورین که همزمان با آرتمین بیان شده اند از طریق روش های سنجش بیولومینسانس و الکتروفورزی اندازه گیری شد و مشاهده شد که میزان بیان فرم فعال اکورین در مقایسه با کنترل افزایش چشمگیری یافته است.