نقش صنعت گردشگری در توسعه پایدار کشورها

توسعه پایدار فرایند تغییری است در استفاده از منابع، هدایت سرمایه گذاری ها، سمت گیری توسعه تکنولوژی و تغییری نهادی است که با نیازهای حال و آینده سازگار باشد. این پایداری می تواند جهار جنبه داشته باشد؛ پایداری در منابع طبیعی، پایداری سیاسی، پایداری اقتصادی در حقیقت توسعه پایدار به جنبه های زیست محیطی، جنبه های اجتماعی و اقتصادی توجه می کند و محل تلاقی جامعه، اقتصاد و محیط زیست است. در دنیای امروز مسافرت و سیاحت از بزرگترین منابع تجارتی بین المللی و از نظر اقتصادی بسیار مهم وپر ارزش شده است. بر اساس پیش بینی سازمان جهانی توریسم، در چند سال آینده صنعت گردشگری از لحاظ درآمد، در رأس صنایع موجود در دنیا قرار خواهد داشت و بزرگترین بخش تجارت بین الملل را به خود اختصاص خواهد داد. این پژوهش که به روش کتابخانه ای انجام شده است، در نظر دارد نقش صنعت گردشگری در توسعه کشورها در ابعاد (اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و محیط زیست) و بطور خلاصه در توسعه پایدار بررسی نماید. یافته های پژوهش نشان داد بین گردشگری و توسعه اقتصادی رابطه متقابل وجود دارد وگردشگری در مراحل اولیه توسعه مؤثرترین آثار اقتصادی را در یک کشور جهان سوم دارد و با پشت سرگذاشتن مراحل صنعتی، از اهمیت این تأثیرات کاسته می شود.همچنین گستر جهانگردی در صورت تعیین اهداف و سیاست های جهانگردی ورفع مشکلات دیپلماتیک در سطح منطقه ای وجهانی، بهبود وضعیت نگهداری و بهره برداری از ابنیه تاریخی، زیبا سازی و ایمن سازی شهرها منجر به گسترش ارتباطات اجتماعی و تسوعه اجتماعی سیاسی می گردد و در صورت مدیریت صحیح به لحاظ فرهنگی منجر به بسط و توسعه روابط فرهنگی میان کشوهای مختلف دنیا و آگاهی مردم نسبت به ارزش های فرهنگی و حفظ الگوهای فرهنگی موسیقی، لباس، رقص، نمایش، هنرها، صنایع دستی، سبک معماری و ... خواهد شد. از سوی دیگر توسعه چهانگردی می تواند هم اثرات مثبت و هم اثرات منفی در محیط زیست ایجاد کند. اما توسعه و مدیریت جهانگردی به طوری که با محیط سازگار باشد و به آن آسیب نزند، عاملی مهم در بدست آوردن توسعه پایدار است.