ارائه یک سناریوی کاربردی در جهت بهینه سازی فیلتراسیون در فرآیند شیرین سازی گاز پالایشگاه های پارس جنوبی (مطالعه موردی: فازهای 17 و 18)

گاز طبیعی معمولا حاوی مقداری ناخالصی مانند سولفید هیدروژن، دی اکسید کربن، بخار آب و ترکیبات هیدروکربنیمانند مرکاپتان هاست. معمولا سولفید هیدروژن و دی اکسید کربن را از ترکیب گاز جدا می کنند تا از مشکلات ناشی ازخوردگی گاز جلوگیری شود و ارزش حرارتی آن بالا رود. مزایای استفاده از فیلتراسیون در این فرآیند، کاهش خوردگی،جلوگیری از گرفتگی در مبدل حرارتی و کاهش کف کنندگی در برج می باشد. از دلایل اصلی بروز کف در برج هایشیرین سازی گاز با استفاده از محلول های آمینی، وجود آلودگی های هیدروکربنی و غیر هیدروکربنی را نام برد که ذراتجامد همراه جریان گاز و نیز ذرات حاصل از خوردگی تجهیزات فرآیند، هیدرکربن های مایع و آب نمونه هایی از اینآلودگی ها هستند. زمانی که خوراک ورودی به واحد شیرین سازی گاز فازهای 17 و 18 را بالا می برند سریعا احتمال کفکنندگی در برج ها افزایش می یابد و آنتی فوم تزریقی به برج ها دیگر چاره ساز نیست. بنا بر این به ناچار باید مقدارخوراک ورودی، حجم بخار ورودی و نیز تعداد دورهای توربو اکسپندر در واحد بازیابی اتان را کم کرد که کل پروسهفرآیندی در ردیف های گازی بهم می خورد و واحدهای شیرین سازی، نم زدایی و بازیابی اتان از سرویس عملیاتی خارجمی شوند. در این مطالعه نسبت بهینه فیلتراسیون جریان برگشتی در فرآیند شیرین سازی گاز برای جلوگیری از پدیدهکف کنندگی و نیز اثر فیلتراسیون در کنترل این آلودگی ها به صورت تحلیلی بررسی شده و میزان جریان عبوری از فیلتربه صورت تابعی از پارامترهای فرآیند می شود. برای پایین آوردن دمای تانک آمین در شروع راه اندازی واحد و نیز رسیدنبه مقدار مجاز آلودگی و جلوگیری از بوجود آمدن مشکلات عملیاتی بعدی، عبور 10 تا 20 درصد جریان از فیلتر ها کافینیست و با توجه به زمان رسیدن به حالت پایدار می توان مقدار جریان عبوری از فیلتر را 30 درصد یا بالاتر انتخاب کرد.