اثر تنش خشکی و روشهای مصرف باکتریهای محرک رشدPGPR بر میزان آب نسبی برگ و نشت یونی گیاه دارویی بومادران Achillea millefolium L. در منطقه شهرری

به منظور بررسی اثر تنش خشکی و روشهای مصرف باکتریهای محرک رشدPGPRبر آب نسبی برگ و و نشت یونی گیاه دارویی بومادران Achillea millefolium L.آزمایشی در فروردین 1393در دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی )ره( شهر ری انجام پذیرفت. این آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی باسه تکرار به اجرا در آمد. عوامل آزمایشی شامل دورهای آبیاری به عنوان عامل اصلی در سه سطح آبیاری در 90،50و130 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاسA و روش های مختلف کاربرد باکتری های محرک رشد PGPR شامل عدم کاربرد باکتری کاربرد ریشه مال باکتری، کاربرد باکتری در آب آبیاری و کاربرد ریشه مال+ کاربرد باکتری در آب آبیاری به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج بهدست آمده نشان داد که اثر ساده تنش خشکی و باکتری های محرک رشد مورد آزمون معنی دار و فقط اثرات متقابل نشت یونی معنی دار گردید. در این شرایط تنش خشکی سبب کاهش آب نسبی برگ و افزایش نشت یونی گردید. بعلاوه، گیاهان تیمارشده با باکتری های محرک رشد، نسبت به گیاهانی که در آنها این باکتری ها به کار نرفتهبود، دارای محتوی آب نسبی برگ بیشتر و نشت یونی کمتری بودند. نتایج این مطالعه نشان داد که کاربرد باکتری های محرک رشد به خصوص به صورت کاربرد ریشه مال+ باکتری در آب آبیاری، اثرات بیشتری نسبت به کاربرد انفرادی هر یک از آنها داشت. به صورتی که بالاترین میزان آب نسبی برگ 27/667 درصد در شرایط عدم تنش و کاربرد ریشه مال+ باکتری در آب آبیاری و بیشترین مقدار نشت یونی 46/46میکروزیمنس بر سانتی متر در شرایط تنش کم آبی شدید و عدم مصرف باکتری حاصل گردید.