روش های ارزش گذاری نام و نشان تجاری (برند)

هدف از این پژوهش مطالعه روش های متداول در ارزش گذاری برند می باشد. تحقیق حاضر از نوع پژوهش های علمی مروری می باشد. برند تجاری هم اینک بعنوان یکی از اصلی ترین سرمایه در بسیاری از کسب و کارها درنظر گرفته می شود. برند شامل همه احساسات، ویژگی ها و مفاهیمی است که به یک نام گره خورده است؛ و ارزش ویژه برند ناشی از ادراکی است که مصرف کنندگان از آن دارند که البته این ادراک بوسیله عوامل بسیاری دستخوش تغییر قرار می گیرد. یک شرکت با دارا بودن برندی محبوب و معروف، در مقایسه با شرکت دیگری که از برندی با محبوبیت و معروفیت کمتری برخوردار است، در فرآیند تولید و فروش کالایی مشابه، سود بیشتری بدست می آورد. این ویژگی برند شرکت اول که موجب فروش بیشتر و سودآوری بیشتری در تولید محصولی مشابه با رقبا می شود، در علم برندینگ، Brand Equity نام دارد که در زبان فارسی به «ارزش ویژه برند» ترجمه می شود. ارزش گذاری برند بسته به موقعیت و نیاز سازمان می تواند برای اهداف متفاوتی از قبیل درج ارزش گذاری برند در صورت های مالی، ارزش گذاری سهام شرکت ها جهت ورود به بورس، برنامه ریزی استراتژیک و مدیریت برند و غیره مورد استفاده قرار گیرد. با توجه به اهمیت و ارزش ویژه برند، محقق بر آن شد تا در خصوص نحوه ارزش گذاری برند مطالعه و پژوهش نماید. همچنین یافته ها نشان داد که روش های شناخته شده در ارزش گذاری برند شامل روش انینتربرند، روش BAV، روش هولیان، روش هرم پویایی های برند، رون پنج عاملی دیوید آگر، روش داموداران می باشد. روش پژوهش درباره این موضوع کتابخانه ای و ابزار آن از طریق فیش برداری می باشد.