بررسی و نقد روش آموزش زبان عربی به شیوه مستقیم (بررسی موردی: کتاب های دکتر حسین خراسانی)

این مقاله قصد دارد با برگشت به اواخر دهه چهل خورشیدی، شیوه های رایج آموزش زبان عربی درمراکز علمی، آموزشی و دانشگاهی آن زمان را بررسی کند و جایگاه طلایه داران آموزش زبان عربی به شیوه نوین را شناسایی کند و از این رهگذر به طور ویژه به نقد و بررسی شیوه آموزش زبان عربی دکتر حسین خراسانی در دهه 40 خورشیدی بپردازد که به نوبه خود در آن زمان روش ابتکاری وبی نظیر در ایران بوده است. نامبرده با تألیف یک کتاب سه جلدی، سه جلد کتاب با نام روش مستقیم آموزش زبان و ادبیات عربی، توانست طرحی نو و جامع و شامل در آموزش (Direct Methode)زبان عربی به فارسی زبانان، دراندازد. مؤلف مرحوم، با الهام از الگو های رایج در آموزش زبان به شیوه مستقیم، قصد داشت تمام مهارت های چهارگانه زبان عربی را به انواع مخاطبان ایرانی ومتناسب با فرهنگ و سابقه آشنایی ایرانیان با زبان عربی، در یک زمان بندی معلوم ( 60 جلسه) یاددهد؛ امری که درباره آموزش زبان عربی در زمان تألیف کتاب، سابقه نداشته است.اما متأسفانه کتاب های یاد شده نا شناخته مانده و جایگاه آن در فرایند آموزش زبان عربی در ایرانمورد معرفی، بررسی و نقد واقع نشده است. این مقاله قصد دارد با معرفی همه جانبه این مجموعه، به نقدو بررسی آن بپردازد و در کنار محاسن آن، برخی کمبود های آن را بیان و بررسی کند