خوانش راهبردهای ترجمه با الگوی برخورد«من غالب» با «دیگری مغلوب» از منظر اریک لاندوفسکی

همان گونه که از سوسور به بعد بر جای مانده است، معنای واحدها به شکل جوهرهای و ایجابی در خود واحدها نمی باشد، بلکه معنا اساساً جنبهای افتراقی دارد. از این منظر همهٔ بها به «ارتباط» داده می شود تا به تک تک واحدها یا واژهها به شکلی مجزا. همین مسئله دربارهٔ سوژه («من» / «ما») و هویت او نیز صدق می کند: سوژه نیز با «تفاوت»، خود را تعریف می کند و برای نائل آمدن به هویتی مشخص به دیگری («او») نیاز دارد. بر همین اساس، لاندوفسکی الگوی کلی را مطرح میکند که شامل چهار استراتژی گوناگون دربارهٔ وجوه متفاوت برخورد «خود» غالب مرجع (یک گروه غالب مرجع) با «دیگری» مغلوب است؛ الگویی که باید آن را به شکل ریشه ای برگرفته از «مربع معناشناسی» گرمس دانست. این استراتژی ها عبارتاند از شبیهسازی، طرد، تفکیک و پذیرش هویتی. هدف اصلی این مقاله این است که نشان دهد می توان این الگو را در قلمرو ترجمه که فضای پرتنش برخورد زبان خود با زبان دیگری بیگانه است، پیاده کرد. اما پرسش اصلی این است که اساساً چگونه می توان الگوی هویتی لاندوفسکی را برای خوانش تازهای از استراتژیهای ترجمه به کار برد؟