نقش مدیریت دانایی در توسعه نوآوری مراکز تحقیق و توسعه

امروزه یکی از ویژگی های محیط امروزی افزایش سطوح رقابت است. نوآوری و تغییر در محصولات و خدمات صنعتی چنان شتابی گرفته است که قدرت انتخاب و خرید بسیاری محصولات و خدمات را از مشتریان گرفته است، به گونه ای که نو بودن بسیاری از کالاها بیش از چند ماه دوام ندارد. جوامع و سازمان هایی که خود را با این تغییرات هماهنگ نکرده اند، احساس عقب ماندگی دارند و بنگاه های اقتصادی در این گونه جوامع رو به نابودی هستند. رقابت در سازمان ها و بنگاه های اقتصادی پیشرو چنان سرعت و شتابی دارد که تصور رسیدن به آنها بیشتر اوقات محال و غیر ممکن به نظر می رسد. امروزها سازمان ها برای حفظ بقا و حضور خود در عرصه رقابت ناگریز به دگرگونی و استفاده از تازه ترین دستاوردهای فناوری برای دستیابی به بالاتریت سطح بهبود توانایی های خود و کارمنان خود هستند. در چنین وضعی آنچه بیشتر از سایر بخش های سازمانی درگیر تغییرات سریع دنیای کنونی می شود، بی شک واحدهای تحقیق و توسعه خواهند بود. اهمیت دانایی در مراکز تحقیق و توسعه، بسیاری از دانایی پژوهان را به اهمیت مدیریت دانایی به عنوان ابزاری مهم برای نوآوری این مراکز، آگاه ساخته است. محسط متحول و متغیر سازمان ها در عصر کنونی، مدیریت را برآن می دارد تا هر چه بیشتر و بهتر در جهت استفاده از ابزاری به نام دانایی برای رویارویی و مقابله با عوامل اطمینان و حفظ موقعیت و گسترش آن برآیند، این امر مستلزم این است که مدیریت سازمان، اولویت مهمی را برای مدیریت دانایی در نظر بگیرد. برای دستیابی به این مهم، در این مقاله مدلی برای مدیریت دانایی در سازمان های تحقیق و توسعه ارائه شده، و به بحث در مورد چگونگی استفاده از آن در نوآوری این گونه سازمان ها پرداخته شده است.