جایگاه آموزش و پرورش ابتدایی در تحقق توسعه پایدار کشور با تاکید بر شاخصهای تربیت شهروندی

توسعه، فرآیند تحول همه جانبه و حرکت از یک مرحله دیگر به منظور خلق ظرفیتهای جدید و ارتقاء قابلیتها و تواناییهایانسانی، آموزشی و اقتصادی است. تحقق چنین فرآیندی مستلزم تحول جوامع است. به عبارت دیگر، توسعه پایدار و همه جانبه،از بستر نیروی انسانی میگذرد و پیش شرط رخداد و تداوم هر توسعه و تحولی، سرمایه گذاری در نیروی انسانی است که بهمنزله رکن و هسته اصلی و محوری هر جامعه ای میباشد. یکی از شاخصهای توسعه پایدار، درونی کردن مفهوم توسعه درنسلهای جدید است. آموزش باعث میشود که افراد در برابر تغییرات نه تنها مقاومت نکنند، بلکه به دلیل داشتن انعطاف پذیریلازم، از آن استقبال هم بنمایند. آموزش و پرورش کلید توسعه پایدار بوده و آینده هر جامعه ای را میتوان در سامان امروزآموزش و پرورش آن دید. به بیان دیگر، دانش، رکن اصلی توسعه و نظام آموزشی، گذرگاه رسیدن به دانش میباشند. در اینمیان مقطع تحصیلی ابتدایی، اساسی ترین و مهمترین مقطع تحصیلی است چرا که اساس و شالوده شخصیت فکری و اجتماعیفرد، در دوره تحصیلی ابتدایی ساخته و نهادینه میشود. توسعه پایدار ، مستلزم آموزشهای ویژه ای تحت عنوان آموزشهایشهروندی است و علوم تربیتی با ماهیت میان رشته ای خود، از طریق برنامه های درسی نقشی اساسی در آموزش شهروندی را بهعهده دارد. در این مقاله سعی شده تا جایگاه کنونی تربیت شهروندی، وظایف و نقش نظام آموزش و پرورش به ویژه در دورهابتدایی در تربیت شهروندی و رسیدن به این امر مهم بررسی شود. پژوهشگران با روش توصیفی- تحلیلی و تحقیق کتابخانه ایبه بررسی وضعیت آموزش شهروندی در نظام آموزش و پرورش ایران و جایگاه آن در توسعه پایدار پرداخته و سعی کرده اندراهکارهای عملی و قابل اجرا برای آن ارائه دهند