انواع آرایه های تزیینی در سفال های دوره ایوبیان مطالعه موردی: سفال های رقه موجود در موزه متروپولیتن

سرزمین های شرق مدیترانه در فاصله سده های یازدهم و اوایل یازدهم/پنجم و اوایل سیزدهم/هفتم، به واسطه حملات صلیبیان دچار آشفتگی سیاسی شده بود، اما با قدر تگیری صلاح الدینایوبی در نیمه دوم سده یازدهم/ششم اوضاع سیاسی تا حدی بهبود یافت. دوره ایوبیان نه تنها درزمینه کشورگشایی و دستاوردهای جنگی، بلکه از نظر فرهنگی نیز کارامد بود.ایوبیان راه های جدیدی به سوی دنیای هنر گشودند، ولی دوره حکومتشان بسیار کوتاه بود.در این دوره به علت ناهماهنگی هنر و سیاست، هیچ سبک واحدی در هنرها قابل شناخت وپیگیری نیست. در میان هنرهای این دوره، سفال ایوبی با عنوان «سفال رقه »، از دیگر هنرهای ایندوره شناخت هشد هتر است. با بررسی آثار سفالی این دوره می توان به نوعی سبک التقاطی دستیافت که تحت تأثیر هنر سفالگری ایران و مصر قرار دارد.نقوش سفا لهای این دوره در دو شکل و حالت کلی دیده می شود: 1- گروهی که به عنواننقوش اصلی محسوب می شود و عمدتاً شامل نقوش گیاهی، فیگوراتیو (حیوانی و انسانی) وکتیبه هاست که از نظر دیداری بسیار ساده تصویر شده است؛ 2- گروهی که نقوش ریز و گاها نامشخصی است که وظیفه آنها بیشتر تکمیل فضای خالی و پس زمینه است. این دسته از نقوشگاه همراه نقوش اصلی و گاه به تنهایی به عنوان یک نقش اصلی، سطح ظرف را آرایش می کند.این مقاله به شیوه تاریخی-توصیفی ضمن دوری از تطبیق نقوش و بدون درنظرگرفتن رابطهنوع لعاب کاری و تزیینات، تنها به معرفی و بیان ویژگی های دیداری نقوش اصلی و نقوش دیگرکه در این مقاله با عنوان پرکننده از آنها نام برده شده است- در ترکیب با یکدیگر می پردازد.