کاربرد مدل غیرخطی برنامه ریزی منابع آب در بهینه سازی الگوی کشت دشتهای پایاب کرخه

تعیین الگوی کشت برای یک منطقه کشاورزی، با مجهولات فراوانی همراه است. تنوع محصولات قابل کشت، درصد کشت، میزان آب مورد نیاز، حداکثر پتانسیل خاک منطقه، میزان سوددهی هر محصول و همچنین میزان منابع آب دردسترس مجموعه عواملی هستند که در تعیین الگوی کشت مناسب موثر می باشند. در این تحقیق از یک مدل غیرخطی که کلیه عوامل مذکور را درخود گنجانده استفاده شده است. بهره برداری از منابع آب به صورت تلفیق آب سطحی و آب زیرزمینی در نظر گرفته شده و الگوی کشت بهینه در حالتهایی که هدف تعیین حداکثر سود خالص یا حداکثر سطح زیرکشت باشد، تعیین شده است. الگوهای بهینه بدست آمده با توجه به تابع هدف آنها، در مقایسه با یک الگوی کم مصرف و پر سود که تنها از بین سه الگو انتخاب شده بود، کم مصرف تر و سودآورتر هستند.