رابطه ی رضایت شغلی و بهره وری نیروی انسانی در یک واحد صنعتی

بهره وری به ویژه بهره وری منابع انسانی که از ضرورت های رشد و توسعه ی هر جامعه وسازمان محسوب می شود؛ صرفاً از طریق افزایش حقوق و مزایا و امکانات رفاهی به دست نمی آید. بلکه بهره ور کردن انسان هابه ایجاد رضایت و افزایش رضایت شغلی بستگی دارد. تحقیق حاضر از نظر روش توصیفی همبستگی می باشد ؛ هدف پژوهش بررسی رابطه ی رضایت شغلی ( مدل پوال ای اسپکتر) بوسیله ی پرسشنامه ی 35 سؤالی و بهره وری نیروی انسانی ( مدل آچیو) بوسیله ی پرسشنامه ی 25 سؤالی می باشد؛ براین اساس یک فرضیه ی اصلی و فرضیه ی فرعی طراحی گردید. جامعه ی آماری کارکنان بخش تولید کارخانه نساجی بروجرد ( N=720 ) که نمونه ی 250 نفری از آن به طریق تصادفی ساده انتخاب شد. بین شاخص های رضایت شغلی،ترفیع با میانگین 3/77 در بالاترین وضعیت ومحیط کار با میانگین 3/16 درپایین ترین وضعیت قرار دارند. همه ی مؤلفه های رضایت شغلی با بهره وری نیروی انسانی رابطه ی مثبت و معنا داری دارند؛ و در نهایت رضایت شغلی با ضریب همبستگی 0/574 و p<0/001 با بهره وری نیروی انسانی همبستگی مثبت و معناداری نشان می دهد. بین رضایت شغلی و بهره وری نیروی انسانی رابطه ی مثبت وجود دارد. هم چنین بین همه ی مؤلفه های رضایت شغلی ( حقوق و مزایا، پاداش، مشارکت، ترفیع، محیط کار) با بهره وری نیروی انسانی رابطه ی مثبت وجود دارد.