تزئینات دربناهای معماری ، یادگاری برجای مانده ازهنرمندان ایرانی

از دیرباز هنر در میان مردم ایران زمین ازجایگاه ومنزلت خاصی برخورداربوده است. تلاش برای دستیابی به زیبایی ، کمال و خلق آثار بی بدیع در کلیه کارهای این مردم قابل رویت بوده است . ازجملههنرهای بکارگیری شده در دوران مختلف تاریخی بهره گیری از هنر تزئینات در بناهای معماری است . بدون شک این دستاورد نتیجه تلفیق ذوق و هنرطراحان و معمارانی است که نقش درنقش درپی آفرینشآثار شگرف درعصرخود بوده اند. تزئینات در آثار معماری از دو جهت سیر پیدایش ، تحول و پیشرفت نقوش در تزئینات معماری حایز اهمیت است . نخست نقوش شکل گرفته در تزئینات معماری به صورت یکجا و دریک زمان طراحی و ساخته نشده است، بلکه درطی دوره های متناوب تاریخی پدیدارشده اند و دوم صرف نظراز عملکردهای ظاهری این نقوش هرنقش دارای محتوا، معنا ومفهوم خاصی بوده است.دراین مقاله سعی شده است تا با بررسی سیر پیدایش، تحول و پیشرفت تزئینات در دوره های تاریخی پس از اسلام در بناهای ایرانی ، هرچه بهتر و بیشتر این هنر مورد بررسی قرار گرفته است. مقاله ذیل به شیوه پژوهشی کاربردی و با ماهیت تفسیری تاریخی تنظیم وتالیف گردیده است.