بررسی رویکردها به واژگان متشابه قرآن

یکی از مباحث مهم «توحید و خداشناسی» مبحث صفات خداوند است. وجود آیات فراوان مربوط به صفات الهی وکیفیت طرح آنها از سوی قرآن، امری است که از دیرباز ذهن متکلمان و مفسران این کتاب آسمانی را به خود مشغولساخته است. بهویژه آیاتی که به ظاهر برای خداوند، صفات و خصوصیاتی، همانند صفات مخلوقات نسبت می دهد.مفسران عمدتاً این قبیل آیات را در گروه متشابهات به حساب آورده و تحت عنوان صفات خبری یا آیات تشبیهی،مورد بحث و بررسی قرار دادهاند و هر کدام با معیارها و ملاک های خود به سراغ این آیات رفته و به تفسیر آنپرداخته اند. در این پژوهش متون مختلف تفسیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است و این نتیجه حاصل شده که مفسرانیکه در تفسیرشان، اینگونه آیات را در کنار آیات محکم قرار داده و با دلایل عقلی و نقلی و تأویل آنها، خداوند را از هرگونه نقص و عیب و تشبیه و تجسم منزه دانسته اند نسبت به سایر مفسران در اینباره جامع و دقیق سخن گفته اند.