استفاده از مواد شیمیایی در درختان به روش تزریق در تنه

مواد شیمیایی مورد استفاده در کشاورزی معمولاً مستقیماً به خاک داده شده یا روی برگها پاشیده می شوند. اما این روش ها دارای محدودیت های هستند و ممکن است سبب آلودگی خاک و آب شوند. با تزریق این مواد به بافت آوندی، حجم کمتری از این مواد با حداقل تلفات و خسارت های زیست محیطی به کار رفته و تمام مواد تزریق شده نیز وارد گیاه می شود. این روش به منظور رساندن مواد غذایی، آنتی بیوتیکها، آفت کش ها و مواد کنترل کننده رشد به گیاه استفاده می شود. کاربرد موثر مواد شیمیایی، قابلیت استفاده در مناطق شهری، عدم آبشویی و تثبیت، امکان استفاده توام از آفت کش ها، مواد کنترل کننده رشد و عناصر غذایی، استفاده دقیق به میزان توصیه شده، کاربرد در کنترل حشرات مکنده و کنترل تلفیقی آفات از مزایای این روش است. تزریق مواد شیمیایی به تنه به چند روش امکان پذیر است. تزریق به روش ریزش محلول تنه، جایگذاری مواد در پوست و تزریق تحت فشار. عوامل متعددی جذب و توزیع مواد تزریق شده را تحت تأثیر قرار می دهد. این عوامل شامل روش مورد استفاده در تزریق، نوع ماده تزریقی، قطر و عمق سوراخ تزریق، تعداد تزریق ها، سرعت و نوع متع مورد استفاده، مکان تزریق، گونه گیاه، میزان تعرق، شرایط تنش، سرعت باد، میزان آب خاک، اندازه درخت، سلامت درخت و وضعیت فنولوژیکی درخت می باشند. روش های مختلف تزریق به تنه، عوامل موثر در جذب عناصر غذایی در این روش و تزریق در انواع درختان نهاندانه و بازدانه با توجه به فیزیولوژی گیاه در این مقاله مورد بررسی قرار می گیرد.