بررسی ارتباط مدیریت ریسک با رضایت شغلی کارکنان

شناسایی و مدیریت ریسک یکی از رویکردهای جدید است که برای تقویت و ارتقای اثربخشی سازمانها مورد استفاده قرار می گیرد. به طور کلی، ریسک با مفهوم احتمال متحمل زیان و یا عدم اطمینان شناخته می شود که انواع مختلف و طبقه بندی های متنوع دارد.یکی از این طبقهبندی ها ریسک سوداگرانه و ریسک خطرناک است. تمامی اشکال ریسک شامل عناصر مشترکی چون محتوا، فعالیت، شرایط و پیامدها هستند. طبقهبندی دیگر ریسک استراتژیک و ریسک عملیاتی است. مدیریت ریسک به مفهوم سنجش ریسک و سپس اتخاذ راهبردهایی برای مدیریت ریسک دلالت دارد. انواع ریسک ها بر حسب احتمال وقوع و تأثیر آنها قابل تقسیم است کهنتیجه آن پورتفوی ریسک و اعمال استراتژیهای مناسب )انتقال، اجتناب، کاهش و پذیرش( است. در این راستا رضایت شغلی به بینش فرد نسبت به شغل و کارش اطلاق میگردد رابینز، که به گذشته بر میگردد و نشان دهندهنتایجی است که قبلاً تجربه شده است. مطالعات متعدد نشان داده است که رضایت شغلی از عوامل مهم افزایش بهرهوری، دلسوزیکارکنان نسبت به سازمان، تعلق و دلبستگی آنان به محیط کار، افزایش کمیت و کیفیت کار، برقراری روابط خوب و انسانی در محل کارکنان، ایجاد ارتباطات صحیح، بالا بردن روحیه، عشق و علاقه به کار است. تردیدی نیست که هر سازمان خود یک ارگانیسم منحصر به فرد است و نخستین عامل آن انسان و توجه به کارکنان است