بررسی اثرات عناصر کمیاب برروی پارامترهای باروری اسپرم

از مهمترین فاکتورهای اثرگذار در لقاح موفق سلامت اسپرم می باشد. که وابسته به عوامل متعددی می باشد. در سال های اخیر نقش عناصر کمیاب بر برخی پارامترهای اسپرم از جمله کیفیت، تحرک و قدرت بقای آن مورد توجه زیادی قرار گرفته است. تحقیقات نشان داده اند که برای عملکرد طبیعی و انجام فرایند اسپرماتوژنز وجود سلنیوم ضروری می باشد. سلنیوم به عنوان عامل آنتی اکسیدانی منجر به کاهش رادیکالهای آزاد اکسیژن می شود و انتظار میرود در افزایش باروری مؤثر باشد. به علاوه دیده شده سلنیوم به صورت معنی داری بر حرکت، مورفولوژی و زنده ماندن اسپرم ها پس از فرآیند ذوب تأثیر مثبت دارد. منگنز به همراه سلنیوم جز آنتی اکسیدان ها بوده و دیده شده وجود آن دارای اثر محافظتی روی پارامترهای اسپرم و بافت بیضه می باشد. با وجود اینکه عوامل خارجی که به عنوان مکانیسم های آغاز کننده حرکت اسپرم هستند تا حد زیادی ناشناخته هستند اما شواهد موجود بیانگر این نکته است که حضور یون کلسیم برای شروع و باقی ماندن تحرک اسپرم ضروری است. از طرفی مقدار زیاد عنصر جیوه قادر به القاء ناباروری در اسپرم می باشد که اثرات خود را از طریق تغییر در برخی پارامترهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی اسپرم نظیر ساختار غشاء و میزان قدرت تحرک، اعمال میکند. همچنین دیده شده مس به عنوان عنصری که سمیت زیادی بر اسپرم ایجاد می کند در گروه های نابارور بیشتر از گروه های بارور گزارش شده است. تحقیقات گسترده دراین زمینه همچنان ادامه دارد و امید می رود که با بیشتر روشن شدن نقش این عناصر در حفظ پارامترهای اسپرم و فهم مکانیسم های اثر دقیق تر آنها روشهای درمانی مفید و جدیدی در مبتلایان به ناباروری ابداع گردد. این مطالعه سعی به بررسی نقش عناصر کمیاب در پارامترهای مختلف اسپرم دارد.