کاربرد برنامه ریزی منابع سازمان در مدیریت منابع منابع انسانی

در طی سالهای گذشته، سازمانهای کوچک و بزرگی در سراسر جهان، برنامه ریزی منابع سازمانی (ERP) را به منظور داشتن سیستم اطلاعاتی یکپارچه و استاندارد، پیاده سازی نموده اند. این سیستم، مزایای قابل توجهی دارد و بکارگیری درست آن، باعث افزایش بهره وری و کاهش هزینه های سربار و کاهش زمان لازم برای کنترل و نظارت می شود. اما اجرای آن غیر از پرداخت هزینه های بالای پیاده سازی، مستلزم توجه به عوامل محیطی و اجتماعی کاربران، برای پذیرش و بکارگیری صحیح آن نیز می باشد. سازمان باید از سازگاری سیستمهای ERP با روش کار کردن کارمندان خود، اطمینان داشته باشد تا در صورت لزوم بتواند ماژولهای برنامه را تغییر دهد و یا از پیاده سازی آن منصرف گردد .(چانگ، 2008) این بدان معناست که پیاده سازی این سیستم در سازمانهای کاملا سنتی، کار بیهوده ای است. اغلب سازمانها طبق نیاز خود، بخشی از این سیستم یکپارچه را مورد استفاده قرار می دهند اما اجرای کامل این سیستم به منزله انقلابی در سازمان تلقی می شود و حضور این سیستم، با آموزش و فرهنگ سازی و مهندسی مجدد بخشهای مربوطه همراه می گردد. عدم نیاز یا تطابق سازمان با این سیستم و یا عدم مدیریت صحیح، برای پیاده سازی و نگهداری، موجب شکست آن می شود که این امر لزوم امکانسنجی قبل از پیاده سازی را نمایان می سازد.