ارزیابی آسی بپذیری شبکه معابر شهری در برابر زلزله با رویکرد مدیریت بحران مطالعه موردی: منطقه 1 شهرتبریز

شبکه معابر شهری از مهمترین شریان های حیاتی شهرها محسوب می شوند که مخصوصاً بعد از بحران، در عملیات امداد و نجات، تخلیه ی مجروحان و آسیب دیدگان تأثیر بسزایی دارند. بنابراین ارزیابی آسی بپذیری شبکه معابر شهری و برنام هریزیبرای کاهش این آسیب ها امری ضروری م ینماید. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی با هدف ارزیابی شبکه معابر شهری در برابر زلزله با رویکرد مدیریت بحران در منطقه 1 تبریز انجام گرفته است. برای ارزیابی آسیب پذیری شبکه معابر منطقه 1تبریز، 3معیار درجه محصوریت، تراکم و ویژگی های ساختمانی انتخاب شدند که معیار تراکم شامل زیر معیار تراکم جمعیتیو تراکم ساختمانی و معیار ویژگی های ساختمانی شامل پنج زیر معیار قدمت بنا،کیفیت بنا، نوع کاربری، سطح اشغال و نوع مصالح می باشد که هریک از این زیر معیارها، خود نیز دارای چندین زیرمعیار هستند که با روش دلفی ارزش گذاری شدند. در نهایت پس از ارزیابی آسیب پذیری معابر در هر زیر معیار، با روش ارزیابی چندمعیاره ) MCE ( در قالب نرم افزار ،IDRISIمعیارها همپوشانی شدند. نتایج نهایی حاکی از این است که، آسی بپذیری شبکه معابر محدوده ی مورد مطالعه )جز در محلات نوساز(، بیشتر از حد متوسط، و عمدتاً زیاد و خیلی زیاد است. آسی بپذیری شبکه معابر در محلات اسکان غیررسمی بیشتر به چشم م یخورد که در برنام هریزی ها باید در اولویت قرار بگیرند