بررسی رابطه پرخاشگری و خود کا رآمدی ادراک شده در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر همدان

مقدمه و هدف : پرخاشگری در پیش بینی سازگاری روانی اجتماعی نقش مهمی دارد . خودکارآمدی به عنوان عامل میانجی شناختی، بر قضاوت فرد در مورد توانایی تفکر، هیجان وعمل فرد اثرمی گذارد.روش مطالعه : این مطالعه یک پژوهش همبستگی است که روی دانش آموزان پسر دبیرستانهای شهر همدان در سال تحصیلی 1388-89 انجام شد . نمونه گیری به روش خوشه ای چند مرحله ای صورت گرفت . به نسبت مدارس موجود در هر ناحیه، تعدادی مدرسه انتخاب و پرسشنامه های پرخاشگری باس و پری و خودکارآمدی ادراک شده موریس توسط 499 دانش آموز تکمیل شدنتایج: نتایج نشان داد تنها16/1% دانش آموزان از میانگین نمره بالایی در خودکارآمدی ادراک شده برخوردار بودند48/1%دانش آموزان پرخاشگری بالایی داشتند. بین دانش آموزان نواحی آموزش پرورش شهر از نظر متغیر پرخاشگری تفاوت وجود داشت. اما از نظر متغیر خودکارآمدی ت فاوتی مشاهده نشد . بین پرخاشگری و خودکارآمدی ادراک شده رابطه منفی وجود داشت. بیشترین میزان پرخاش گری در دانش آموزان مقطع سوم دبیرستان مشاهده شد.نتیجه نهایی: پرخاشگری بالا و خودکارآمدی پایین در نوجوانان از عوامل مهم و تعیین کننده در زندگی آینده این قشر به خصوص در زمینه های اجتماعی ،هیجانی و تحصیلی میباشد و لازم است در برنامه های آموزش بهداشت روانی و ارتقاء سلامت مد نظر قرار گیرد