چالشهای بومیسازی پذیرش دانشجو در دورهی دکتری یک مطالعه کیفی

هدف از این پژوهش، شناسایی چالشهای پیشروی بومیسازی پذیرش دانشجویان در دوره دکتری در ایران بود. پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری و تفسیر دادهها به صورت کیفی بود. برای نیل به هدف پژوهش، نمونهای به حجم 11 نفر از اساتید و دانشجویان به شیوه نمونهگیری هدفمند انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری دادهها مصاحبه نیمهساختاریافته بود که محورهای آن را پیامدها، محدودیتها و فرصتهای پیش روی سیاست بومی سازی پذیرش دانشجو در دوره دکتری تشکیل میدادند. روایی مصاحبهها از طریق روشچک کردن بررسی و بر اساس آن، نتایج مصاحبهها تعدیل گردید. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش تحلیل محتوا استفاده شد. نتایج نشان داد که سیاست بومی سازی پذیرش دانشجو در دوره دکتری میتواند پیامدهای مثبتی از قبیل کاهش هزینههای مالی دانشجویان و دانشگاهها، اختصاص وقت بیشتر از جانب دانشجویان جهت تمرکز بر فعالیتهای آموزشی، کاهش آسیبهای رفتاری و روانی، ارتباط و کاربرد مناسبتر پژوهشهای دانشگاهی بارفع مشکلات استان یا منطقه، تقویت فرهنگ قومی، تقویت بنیان خانواده، . . . در بر داشته باشد. از نظر شرکت کنندگان در پژوهش، بومی ساختن پذیرش دانشجو در دوره دکتری در عینحال میتواند منجر به پیامدهای منفی از قبیل ایجاد ناهماهنگی و عدم توازن بین تخصص فارغالتحصیلان با نیازها و پتانسیلهای مناطق مختلف، عدم توازن در بهرهگیری از امکانات آموزشی یکسان، کاهش انگیزه پیشرفت، بازتولید طبقات اجتماعی فرهنگی و افزایش -شکاف طبقاتی بین استانهای برخوردار و کمتر برخوردار، کاهش تبادلات فرهنگی اقوام در دانشگاههای مختلف و خطر تضعیف روحیه ملیگرایی گردد. همچنین مهمترین محدودیت اجرای این سیاست، توزیع نابرابر امکانات و مهمترین فرصت، اشتراکات فرهنگی درون مناطق مختلف آموزشی بود. در پایان این نتایج مورد بحث قرار گرفته است.