نقش GISدر مکانیابی مراکز امداد رسانی شهرها در مواقع بحرانی

انسان و هر موجود زنده ای برای به دست آوردن خواسته ها و نیازهایش به فعالیت می پردازد و این فعالیت ها در قالب فضا و مکان اتفاق می افتد. فعالیت ها و فضاهایی که انسان به وجود می آورد، برای اینکه در این کنش متقابل فضایی به بهترین نحو برون داد داشته باشند و حداکثر بازدهی را با حداقل تاثیرات منفی عرضه نمایند، نیاز به برنامه ریزی و یک هماهنگی در چیدمان فعالیت ها و فضاها وجود دارد. ‏برای رسیدن به این موضوع، نیاز به مطالعه ای در مورد فعالیت ها و فضاها، احساس می شود. برای اینکه بتوانیم فعالیتی را همراه با فضای مورد نیاز آن مورد مطالعه قرار دهیم، ایجاب می نماید که به تحلیل فضایی به صورت علمی پرداخته و نقاط ضعف و قوت وضع موجود فضایی فعالیتی را با توجه به فعالیت ها و پارامترهای مرتبط به دست آوریم. با توجه به توانمندی های بالای رایانه و قابلیت های سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS)، می توان به نحو مطلوبی به تحلیل فضایی فعالیت ها پرداخت. بیشتر مسایلی که با GIS حل می شود، با مقایسه و بررسی روابط مکانی میان چندین عارضه سرو کار دارد. حل مسایل در GIS، آنالیزهای مکانی نامیده می شود و می تواند شامل همه چیز، از اندازه گیری فاصله بین دو نقطه گرفته تا مدل سازی رفتار اکوسیستم ها باشد. هر چند که حتی در مواردی به سادگی، اندازه گیری فاصله دو نقطه هم می تواند آنالیزهای مکانی نامیده ‏شود، اما این اصطلاح معمولآ برای اعمالی به کار می رود که مجموعه داده های مکانی جدیدی از داده ‏های موجود، تولید گردد. ‏مراکز امداد رسانی یکی از انواع مراکز خدماتی هستند که در شهرها به ارایه خدمات می پردازند و اکثر شهروندان، به نحوی از خدمات آن استفاده می کنند. لذا با توجه به اهمیت بالای این مراکز در دنیای امروز، در این پژوهش به مکانیابی مراکز امدادرسانی در مواقع بحرانی(آتش سوزی و زلزله) با استفاده ‏از سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS) در منطقه 12 ‏شهر تهران می پردازیم ،و با استفاده از شیوه های علمی تحلیل فضایی و همچنین استفاده از فناوری و نرم افزار (GIS) بتوانیم به تحلیل فضاهای فعالیت این مراکز بپردازیم.