معرفی باستان شناختی نقاشی های دیواری خانه مسعودی تویسرکان

نقاشی دیواری به عنوان یکی از اشکال هنری در طول تاریخ همواره از اهمین خاصی برخوردار بوده ،تاثیر آن برزندگی انسان از دیرباز تا کنون آنچنان پایدار و ماندنی است که میتوان گفت کمتر رشته هنری چنین تاثیری را داشته است،زیرا که خیلی از رشته های هنری در مقاطعی از تاریخ بنا به ضرورت و مجموعه شرایط خاصی شکل گرفته و در مقاطعی دیگر از بین رفته یا کاربرد خود را از دست داده اند.اما نقاشی دیواری را میتوان اولین زایش راستین هنری انسان در سپیده دم تاریخ هنر دانست.به طوری که همچنان تاکنون تداوم و تاثیر خود را در بطن زندگی جوامع بشری حفظ کرده است.در تبیین دستاورد بزرگ انسان عصر سنگ(که جهان را با تصویر مجسم میساخت تا بر آن تسلط یابد)نباید از یاد ببریم که هنر وی ،به معنی واقعی واژه،هنر بوده است.آنچه اهمیت دارد این نیست که او تصویر آفرینی میکرد بلکه این است که تصاویر مزبور را ماهرانه و زیبا می آفرید.امروزه نقاشی دیواری از نظر ایجاد تاثیرات قوی بصری و آفرینش زیبایی و هماهنگی فرم و ریتم،نقش ارزشمندی در آثار معماری و زیباسازی شهری دارد.این رشته هنری اگر به درستی شناخته شود و به درستی به اجرا در آید ،باتوجه به فضاهای زیبا و باشکوهی که به وجود می آورد میتواندبا هنر معماری تلفیق شود،همچنین این توان و اهمیت را در خود دارد که با فرهنگ و هنر هر ملتی در آمیخته و به آن ارزش و اعتبار والایی دهد.ساختن خانه های اشرافی متعدد در قرن سیزدهم،مجالی را برای ظهور و نمایش زیبایی و ذوق ایرانی در خانه از طریق نقاشی فراهم کرد.نقاشی های دیواری،نقاشی روی گچ و شیشه و...هر یک دارای جنبه ی زیبایی شناسی است که با زبان مشترکی با معماری آن دوره در بنا تجلی نموده است.هر دو هنر تلفیقی از سنت و نوشدن را به نمایش گذاشته اند.ایران قرن سیزدهم آبستن ایرانی نو بوده است.خواسته هایی که توسط عوامل درون زا و برون زا،بذرش را در او نشانده شد تا جریان های نوگرایی را پرورش دهد.خواسته های درونی جامعه و در عین حال مشاهده غرب به عنوان الگوی الهام بخش،چیزی را پدید آورد،ترکیبی از خود و دیگری که همچنان ایرانی بود.در این مقاله به معرفی یکی از نمونه های بی نظیر خانه های دوران قاجار در استان همدان ،شهرستان تویسرکان که دارای نقاشی دیواری بسیار زیبا میباشد میپردازیم