جایگاه چوب و هنرهای چوبی در هویت بخشی معماری بومی مازندران

از آنجا که معماری بومی در خدمت نوعی ویژه از زندگی در اصل به کشت و کار مرتبط است درمی آید، لذا به گونه ای صمیمانه ومحرم به محیط خود وابسته می باشد. در معماری بومی مازندران هر جزئی عضوی از یک کل منسجم و پایدار است که در تعامل با همایفای نقش می کنند. در معماری بومی و سنتی مازندران از تزئینات وابسته به معماری فراوانی استفاده شده است. این تزئینات با توجهوضعیت جغرافیایی و اقلیمی منطقه جایگاه متنوعند و بر حسب کاربرد مصالح به دو دسته کلی تقسیم می شوند: تزئینات وابسته بهمعماری مبتنی به مصالح چوبی، طرح و تزئینات وابسته به معماری مبتنی بر مصالح غیر بومی، ولی آنچه در 90 درصد ابنیه مازندران[بیشتر مذهبی و مسکونی] مشترک است استفاده از عنصر اصلی چوب به عنوان اسکلت و ساختار، عنصر تزیینی و حتی دیوارهای جداکننده و باربر می باشد. تنوع این عنصر و فراوانی آن همواره موجب استفاده گسترده از آن در سازه های معماری شده است.در این مقاله قصد بر آن است به معرفی معماری بومی مازندران و نقش هنرهای چوبی و تزیینی در احیا و معرفی این فرهنگ بومیبپردازیم. کاربرد چوب در معماری بومی و اینکه چگونه عنصر چوب باعث هویت بخشی معماری بومی تبرستان می شود بررسی شود.برای شناساندن هنرهای صناعی و تزئینی خود تبرستان به خصوص عنصر چوب که به نوبه خود از هویت خاصی در استان برخورداراست و کاربرد آن در معماری بومی که باعث شاخص شدن و شناساندن این معماری می شود.