بررسی کاربرد بایونیک و هندسه فراکتال در معماری کاخ هشت بهشت

احترام به طبیعت ریشه های عمیق فرهنگی در فرهنگ ایرانی دارد و همزیستی انسان، معماری و طبیعت در معماری سنتی ایران کاملاً مشهود است. تفکر درباره طبیعت، اجزا، و عناصر آن، قوانین و نظام حاکم بر جهان یکی از مقولات بسیار مهمی است که فرهنگ ایرانی به آن تکیه دارد. معماری سنتی ایران متاثر از عنصر نور ، آب ، طبیعت ، باد و خاک بوده است. همینطور در هندسه معماری ایرانی می توان به ویژگی های هندسی، نظیر پیچیدگی در کثرت، پیچیدگی در قابلیت های ترکیبی پنهان و بازگشت به وحدت و مرکزیت اشاره کرد. معماری بیونیک فقط محدود به استفاده از عناصر طبیعی در معماری نیست بلکه باید قوانین درون اجزای طبیعی را نیز کشف کند تا بتواند فضاهای قابل زیست برای انسان خلق کند. امروزه معماری بیونیک بارها از ساختار ها و اشکال طبیعی و طبیعت الهام گرفته است زیرا ارتباط انسان امروزی با محیط طبیعی و رابطه معماری و محیط طبیعی در دوره معاصر کاهش یافته است، موضوعی که معماران ایرانی مدتها قبل در طراحی بناها در نظر داشته اندو برای ساخت بناها از الگوهای همیشگی هندسه طبیعت که به هندسه فطری یا هندسه مقدس تعبیر می شود بهره جسته اند. درادامه با روش مقایسه ای و تطبیقی به بررسی تشابهات موجوددر معماری بیونیکی که ساختارش بر اساس هندسه ای به غیر از هندسه منظم و ذاتی است، یعنی همان «هندسه فرکتال»، با زیر ساخت های هندسی درمعماری کاخ هشت بهشت پرداخته شده است تا تشابهات هندسی شکل گرفته در این بنا با اصول موجود در هندسه فراکتال تطبیق داده شود.