نقش نورگیری، تهویه بازشوها و جانمایی فضایی نسبت به جهت های جغرافیایی در پایداری محیطی مسکن روستایی (نمونه موردی روستاهای: سنج، برغان ، سیاهکلان استان البرز )

بازشوها از عناصر اصلی در تامین آسایش داخلی در ساختمان می باشند و مهمترین عنصردریافت انرژی خورشید و باد مطلوب برای تهویه داخلی هستند. از دیگر عوامل تامین انرژی مورد نیاز ساختمان به صورت طبیعی، جهت قرارگیری فضاهای داخلی نسبت به خورشید است. در این مقاله با طرح پرسش هایی مثل:در اقلیم کرج در هر جهت از نمای ساختمان چند درصد از بازشو باید نورگیر و چند درصد برای تهویه (قسمت متحرک بازشو) اختصاص یابد؟ همچنین چیدمان فضای داخلی خانه های روستایی چگونه است؟ و بر طبق اهمیتی که پایدارسازی ساختمان ها در کاهش تخریب محیط زیست و دوام بیشتر سوخت های تجدید ناپذیر دارند، سعی برآن بود تا در راستای پیشبرد این هدف الگویی از بناهای روستایی را مورد استفاده قرار دهیم. زیرا که روستاها خاستگاه طراحی پایدار و اقلیمی در هر منطقه هستند. در نتیجه سه روستا در استان البرز به عنوان نمونه انتخاب شد که دارای همانندی اقلیمی بودند. و طی مشاهدات میدانی وسفرهایی که به این روستاها داشتیم و مطالعه اسناد و مدارک کتابخانه ای به جمع آوری اطلاعات در مورد 12خانه از این سه روستا پرداخته شد. روش تحقیق این پژوهش استدلال استنتاجی است. و به این نتیجه رسیدیم که در جهت جنوب ساختمان ها، میانگین درصد نورگیری بازشوها به کل سطح نمای ساختمان برابر با عددی است نزدیک به میانگین درصد تهویه بازشوها (قسمت متحرک بازشوها اندازه گیری شده ) به کل سطح نمای ساختمان در جهت جنوب ، و این اعداد نسبت به جهات دیگر ساختمان بیشترین مقدار را دارند. این نسبت ها را در جهات دیگر ساختمان نیز محاسبه کردیم.