بررسی رابطه تمایزیافتگی خود با تیپهای شخصیتی A,B در خانوادهی بیماران مبتلابه مولتیپل اسکلروزیس و مقایسه آن با افراد عادی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی تمایزیافتگی خود با تیپهای شخصیتی در خانواده ی افراد مبتلابه بیماری ام.اس و مقایسه ی آن با افراد عادی در سطح شهر مشهد انجام گرفت. جامعه ی آماری پژوهششامل دو گروه نمونه است. نمونه ی اول شامل کلیه ی افرادی است که در شهر مشهد به هنگام اجرایتحقیق (سال 1393 )سکونت داشته و یکی از اعضای خانواده ی آنها به بیماری ام.اس مبتلا میباشد ونمونه ی دوم شامل افراد نرمالی که هیچ بیمار ام.اسی در اطرافیان خود ندارند. ابزارهای مورد استفاده دراین پژوهش شامل پرسشنامه ی تمایزیافتگی اسکورن و فریدلندر (2004 )و پرسشنامه ی تیپ شخصیتیفریدمن و روزنمن(1974 )میباشد. آزمونها بر روی 190نفر ( 95نفر در هر نمونه) اجرا گردید. بعد ازجمع آوری داده های موردنیاز، این داده ها با به کار بردن روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون واسپیرمن، واریانس چندمتغیره و آزمون یومن ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهشنشان داد که رابطه ی معناداری بین تمایزیافتگی بالا و تیپ شخصیتی ،Bو همچنین رابطه ی معناداریبین تمایزیافتگی پایین و تیپ شخصیتی Aوجود دارد. اما در بررسی تمایزیافتگی دو گروه (گروه نرمال وخانوادهی افراد مبتلا به ام.اس).، تفاوت معناداری یافت نشد. نتایج حاکی از آن است که فاکتورهاییعلاوه بر بیماری یک عضو خانواده نیاز است تا سیستم خانواده را به سمت از دست دادن تمایزیافتگیخود هدایت کند و فشارهای دیگر نیز میتوانند تأثیر مشابه ی بر عملکرد خانواده داشته باشند.