تربیت دینی از منظر قران کریم

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اهمیت تربیت دینی از منظر قران کریم بود، که با استفاده از روش کتاب خانه ای به این نتیجه رسیدم که فطرت و سرشت انسان به منزله ى ماده اى است که با تربیت صحیح، صورتى مناسب به آن داده می شود و موجود را به مقصدى که در طبیعتش پیش بینی شده و در ذاتش مقدر شده است، مى رساند. بنابراین جامعترین و کاملترین نظام تربیتى که پرورش استعدادهاى بالقوه و فطرى را در انسان مدنظر قرار می دهد،همان «تربیت برخاسته از دین» است که البته معرفی چنین نظامی به عنوان تضعیف و یا طرد سایر نظام های تربیتی نیست، بلکه اگر نگاه جامع و کل نگر داشته باشیم،این نکته آشکار خواهد شد که نظام تربیت دینى در برگیرنده ى سایر نظام هاى تربیتى از جمله تربیت هنرى،تربیت علمی، تربیت اجتماعی، تربیت بدنی و ... نیز می باشد. علاوه بر این چهارده معصوم نیز، به نیکی رهنمودهای قران کریم را سرلوحه ی زندگی خود قرار داده اند و برای ما دستوراتی صادر کرده اند تا با کمک خداوند تعالی به اهداف تربیت دینی بپردازیم که میتوان به اصول تربیت از نظر امام علی(ع) که عبارتند از: اصل آخرت گرایی، دنیاگریزی، اصل عملگرایی، آرزو گریزی، اصل امیدواری، یأس گریزی، اصل پایداری اشاره کرد. از نکاتی که امام (رحمه الله) مطرح کرده است، اجرا شدن تربیت دینی در سطح کل جامعه و توسط همه اقشار است. زیرا تربیت اسلامی آنگاه کار ساز و کار آمد است که در فضایی صورت گیرد که از لحاظ فرهنگی متناسب با تعالیم اسلامی است و امام در مورد نقش اراده در تربیت دینی می فرمایند، آن چه در تربیت دینی چشمگیر است،آن است که در عوامل درونی (اراده،شخصیت، وراثت و...) خود تربیت شونده حرکت می کند، می رود، و می یابد و دستورالعمل برای خود می سازد و قصد می کند و انجام می دهد.